Πέμπτη 2 Ιουνίου 2011

Σιάτιστα, Βούρινος


Παρασκευή απόγευμα μέσα από μια καλοκαιρινή μπόρα το πούλμαν άρχισε να ανηφορίζει την Εθνική με προορισμό την Μακεδονία.
Φτάσαμε στην Σιάτιστα αργά την νύχτα όπου διανυκτερεύσαμε.
Το πρωί μας βρήκε μια υπέροχη μέρα με θερμοκρασία που σε προκαλούσε για να πάρεις δρόμο, είμαστε σαν τα άλογα που χτυπούν ανυπόμονα τις οπλές τους για να τρέξουν ελεύθερα στο λιβάδι. Οι φιλόξενοι ορειβάτες του ορειβατικού συλλόγου Σιάτιστας κανόνισαν να μεταφερθούμε εμείς και τα πράγματα μας στο καταφύγιο του συλλόγου (1400μ)


Από κει κατηφορίσαμε στην κοιλάδα του Μεσιανού νερού με άγρια βλάστηση, αλλά και λουλουδιασμένα λιβάδια με μεγάλη ποικιλία φυτών. Ο Βούρινος θεωρείται ένα από τα βουνά με την μεγαλύτερη χλωρίδα.
Αφού διασχίσαμε την κοιλάδα αρχίσαμε μια δύσκολη ανάβαση με μεγάλη κλίση για την κορυφή. Ήταν μια συνεχής ανάβαση από τα 1000 μέτρα στα 1840. Η θέα από την κορυφή είναι καταπληκτική. Το βουνό έχει μια θέση κεντρική μέσα στην Δυτική Μακεδονία και στην περίβλεπτο βλέπεις όλες τις πεδιάδες και τα βουνά που τις περιβάλουν.

Ακολουθήσαμε την κορυφογραμμή προς τα Βορειοδυτικά και κάνοντας ένα κύκλο επιστρέψαμε στο καταφύγιο όπου την πέσαμε στα σουβλάκια (Να' ναι καλά τα παιδιά από τη Σιάτιστα που τα έψησαν). Κοιμηθήκαμε στο καταφύγιο και το πρωί κάναμε μια γύρα στην Σιάτιστα όπου ανακαλύψαμε τις ομορφιές της. Επισκεφτήκαμε την Οινοποιία Διαμαντή που δοκιμάσαμε το λιαστό κρασί, μια παλιά εκκλησία και ένα παλιό αρχοντικό.
Ωραία και τα μανιτάρια που φάγαμε στον πλάτανο. Η επιστροφή στην Αθήνα έγινε μέσω Καλαμπάκας, Δομοκού, Λαμίας μέσα από καλοκαιρινές μπόρες με αστραπές και το σκηνικό που τις συνοδεύει.

Facebook like

CURRENT MOON